- γάμμα, ακτίνες
- Ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπεται κατά την αποδιέγερση του πυρήνα ορισμένων ραδιενεργών στοιχείων. Δημιουργούνται επίσης κατά την εξάπλωση των σωματιδίων. Διακρίνονται από τις ακτίνες α και β λόγω της μεγαλύτερης διεισδυτικότητάς τους και της απουσίας εκτροπής από μαγνητικά και ηλεκτρικά πεδία. Καταλαμβάνουν την ακραία θέση στις υψηλές συχνότητες του γνωστού ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Το μήκος κύματός τους εξαρτάται από την ουσία που τις παράγει και κυμαίνεται από 3·9 x 10-10 μέχρι 4·7 x 10-13 μ. Οι α.γ. χρησιμοποιούνται στη μεταλλουργία, στη βιολογία και στην ιατρική. Για τα περισσότερα ραδιενεργά υλικά οι ενέργειες των α.γ. είναι ανάμεσα στα 50 KeV και λίγα MeV. Η ενέργεια των α.γ. άγνωστης πηγής γίνεται με απαριθμητές σπινθηρισμών NaI (κρύσταλλος NaI με ενεργοποιητή θάλιο) και με απαριθμητές στερεάς κατάστασης (Ge – Li). Όταν όμως απαιτείται απόλυτη γνώση της ενέργειας, χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι. νόμος απορρόφησης α.γ. Πολλές φορές, σε πειράματα με φωτόνια ενδιαφέρει κυρίως η εξασθένηση της δέσμης των φωτονίων και όχι η αντίδρασή τους με ένα δεδομένο υλικό. Η εξασθένηση αυτή θα είναι προφανώς ο συγκερασμός όλων των δυνατών αλληλεπιδράσεων. Οι κύριοι μηχανισμοί αλληλεπίδρασης φωτονίων ύλης είναι τρεις: το φωτοηλεκτρικόφαινόμενο, το φαινόμενο Κόμπτον και η δίδυμη γένεση. Καθένας από αυτούς τους μηχανισμούς υπερισχύει από τους άλλους δύο σε ορισμένη περιοχή ενέργειας των φωτονίων. αστρονομία α.γ. Η μελέτη της ακτινοβολίας στο διάστημα στην ακραία περιοχή των πολύ μικρών μηκών κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος (μήκη μικρότερα από 0,01 νανόμετρα) και στις μεγαλύτερες ενέργειες των φωτονίων (συνήθως ξεπερνούν τα 500.000 eV). Οι πρώτες κοσμικές α.γ. ανιχνεύτηκαν με έναν υπαριθμητή σπινθηρισμών στον δορυφόρο OSO-3 το 1968. Παρατηρήσεις μεγαλύτερης ακρίβειας έδειξαν ότι προέρχονται από μια στενή ζώνη του γαλαξιακού επιπέδου και ότι η έκτασή τους είναι ιδιαίτερα μεγάλη στις 30° από το γαλαξιακό κέντρο. Οι παρατηρήσεις αυτές έγιναν από τον δορυφόρο SAS-2 της ΝΑΣΑ που εκτοξεύτηκε τον Νοέμβριο του 1972 και οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι οι α.γ. δημιουργούνται στις διάφορες αλληλεπιδράσεις του διαστρικού αερίου. Ο θάλαμος σπινθηρισμών του SAS-2 που ήταν ευαίσθητος στην ενεργειακή περιοχή των 20-100 MeV ανακάλυψε επίσης διακριτές πηγές α.γ. που συνέπιπταν με τους δύο πιο ταχείς πάλσαρ, του Καρκίνου και των Ιστίων. Ο ευρωπαϊκός δορυφόρος COS-Β, που εκτοξεύτηκε τον Αύγουστο του 1975, μετέφερε επίσης έναν μεγάλο θάλαμο σπινθηρισμών που λειτούργησε αποτελεσματικά για αρκετά χρόνια και ήταν ευαίσθητος στην ενεργειακή περιοχή 20-200 MeV για τις α.γ. Έως τα μέσα του 1978 ανακαλύφθηκαν από τον COS-Β άλλες 20 γαλαξιακές πηγές (εκτός από τους πάλσαρ του Καρκίνου και των Ιστίων), όπως επίσης και ο λαμπρός κβάζαρ 3 C 273. Ανακαλύφθηκε επίσης ένα διάχυτο γαλαξιακό και εξωγαλαξιακό υπόστρωμα α.γ., που πιθανώς σχετίζεται με τις αλληλεπιδράσεις των κοσμικών ακτίνων με τη διαστρική ύλη (ίσως με παραγωγή και διάσπαση των ουδέτερων πιονίων π°). Επειδή οι α.γ. έχουν μεγάλη διεισδυτικότητα, οι παρατηρήσεις τους έχουν ξεχωριστή σημασία για τη μελέτη διαφόρων αστρονομικών φαινομένων που σχετίζονται με υψηλές ενέργειες. Για παράδειγμα, οι πυρηνικές α.γ. στην περιοχή των 0,5-3 MeV έδωσαν τις πρώτες άμεσες ενδείξεις για τη δημιουργία βαριών στοιχείων από πυρηνικές αντιδράσεις στους λεγόμενους υπερκαινοφανείς αστέρες.
Dictionary of Greek. 2013.